کتاب فارسی باستان
تاریخچه زبان و ادبیات فارسی
فارسی زبانی است که امروز بیش تر مردم ایران، افغانستان، تاجیکستان و بخشی از هند، ترکستان، قفقاز و بین النهرین با آن سخن می گویند، نامه مینویسند و شعر می سرایند. تاریخ زبان ایران تا هفتصد سال پیش از مسیح، روشن و در دست است و پیش از آن نیز از روی آگاهیهای علمی دیگر میدانیم که در سرزمین پهناور ایران – سرزمینی که از سوی خراسان (مشرق) به مرز تبت و ریگزار ترکستان چین و از جنوب شرقی به کشور پنجاب و از نیمروز (جنوب) به سند و خلیج فارس و دریای عمان و از شمال به کشور سکاها و سارماتها (جنوب روسیه امروز) تا دانوب و یونان و از مغرب به کشور سوریه و دشت حجاز و یمن میپیوست ومردم به زبانی که ریشه و اصل زبان امروز ماست سخن می‌گفته‌اند (بهار،15:1369).
شاخه زبانهای ایرانی در گروه زبانهای هند و ایرانی (آریایی) و خانواده زبانهای هند و اروپایی جای دارد دیگر گروههای این خانواده؛ ژرمنی، یونانی، ایتالیایی، ارمنی، آناتولیایی، آلبانیایی، بالتی، اسلاوی، تخاری و سلتی میباشد. باید توجه داشت که نباید واژه آریایی را برای همه زبانهای خانواده هند و اروپایی به کار برد. این اشتباه دانشمندان انگلیسی در اوایل سده بیستم بوده است؛ امروزه تنها زبان های هند و ایرانی، آریایی نامیده می شوند(ابوالقاسمی،تاریخ زبان فارسی).
1.تاریخ تحوّل زبانهای ایرانی
تاریخ تحوّل زبانهای ایرانی را می‌توان به سه دوره‌ی اصلی بخش کرد:
١. دوره‌ی باستان(کهن) ٢. دوره‌ی میانه(پهلوی) ٣. دورۀ جدید.
2-1. زبان های ایرانی در دوره باستان:
ریشۀ همه زبانهای ایرانی، زبانی به نام ایرانی باستان است. در منبع های باستانی اشاره‌‌هایی به ادبیات شفاهی این چهار زبان شده است، ولی تنها از دو زبان اوستایی و فارسی باستان آثار ادبی و نوشته‌هایی برجای مانده است.
از زبان ایرانی باستان چهار زبان به طور مستقیم به وجود آمده به نامهای:
سکایی، مادی، فارسی باستان و اوستایی
نوع : pdf
نوع نگارش : فارسی
تعداد صفحات : 292
تعداد جلد : 1
دیدگاه ها