کتاب آریایی ها
آریا (سانسکریت: آ-ریا āˊrya، ایرانی باستانی: اَریا arya، پارسی باستانی: اَرییا ariya، اوستایی: اَیرییا airiia)،[۱] نامی است که به مهاجران هندواروپایی زبان که در طول هزاره دوم پ. م به فلات ایران و شبه قاره هند کوچ کردهاند، داده شده است. صورت اضافی جمع این واژه به صورت «آریانا» منشأ نام کشور ایران است.[۲]
به گفته گراردو نیولی بر خلاف مفاهیم متعددی که آرین یا آریا در میان هندیان باستان داشته، آریا در میان ایرانیان باستان صرفاً به مفهوم قومی ثبت شده است. به گفته او ما همچنین میدانیم که اهورا مزدا خدای ایرانیان محسوب میشده که زبانشان ایرانی یا آریا نامیده شده و اوستا واضحاً «آریا» را به مفهوم قومی بکار برده. نیولی معتقد است هیچ تردیدی نمیتواند وجود داشته باشد که لغت «ایران» یا «آریا» برای ایرانیان مفهوم قومی دارد.[۳][۴][۵]
به گفته هرلد والتر بیلی هم آریا صفتی قومی است که در کتیبههای هخامنشی و زرتشتی بکار رفته. در اوستا این عنوان به مفهوم یک گروه قومی در مقابل گروههای قومی دیگر بکار رفته. بیلی میگوید که در گذشته مادها آریویی شناخته میشدند و یونانیان آراییا (لاتینی: آریا) را برای پارسیان باستان بکار میبردند. مفهوم قومی مشابهی هم در سدههای بعد رایج شد.[۶]
رودیگر اشمیت بر این باور است که آریایی عنوان مردم هند باستان و ایران باستان است که به زبانهای آریایی تکلم میکردند.[۷]
به باور مریم سینایی در دایرةالمعارف بزرگ اسلامی، در دورههای گذشته چنین پنداشته میشد که سنسکریت نیای همه زبانهای هندواروپایی و هندوستان میهن اصلی اقوامی بوده است که به این زبان سخن میگفتهاند. از این رو، نام آریایی را بر تمام این اقوام اطلاق گردید. بعدها با نادرست دانستن این نظریه، این اصطلاح متروک شد. در سده حاضر با ظهور فاشیسم این اصطلاح در آلمان برای مدتی معمول گردید و با اطلاق آن بر اقوام ژرمنی، به آن رنگ نژادپرستانه زده شد. اکنون اصطلاح آریایی تنها برای اقوام هند و ایرانی که خویشتن را خود به این نام میخواندند، به کار میرود.
نوع : pdf
نوع نگارش : فارسی
تعداد صفحات : 315
تعداد جلد : 1
دیدگاه ها