کتاب ستارگان زمین و زندگی

ستاره يك توپ درخشان در فضا است كه مقدار بسيار زيادي نور و انواع دیگر انرژي ها را توليد مي كند. خورشيد يك ستاره است و انرژي نوراني و گرمايي زمين را تأمين مي كند. خورشيد يك ستاره با اندازه متوسط است. ستارگان به جز خورشید، شبيه به نقاط چشمك زن به نظر مي رسند. خورشيد از زمین شبيه به يك توپ بزرگ است، زيرا از بقيه ستارگان به زمین نزدیک تر است. ستارگان مي توانند ميلياردها سال زندگي كنند. يك ستاره موقعي متولد مي شود كه يك ابر بسیار عظیم از هيدروژن به قدري داغ می شود كه می تواند سوخت هسته اي بسوزاند (مقادير بسيار زيادي گرما و انرژي تابشي توليد كند).

هنگامي كه سوخت هسته اي ستاره تمام مي شود (در مدت حدود پنج ميليارد سال)، هسته اش متراكم و به هم فشرده مي شود، در حالی که لایه های بیرونی ستاره گسترش پيدا مي كند. به این ترتیب ستاره به يك ستاره غول آسا تبديل مي شود كه در نهايت منفجر مي شود و به يك شيء سرد و تاريك تبديل مي شود (ستاره بسته به جرمی که داشته به كوتوله سياه، ستاره نوتروني ياسياهچاله) تبديل مي شود.

همه چیز درباره ستاره قطبی

ستاره قطبی اکنون جایی حدود 1 درجه با قطب شمال سماوی یعنی نقطه ای که آسمان شمال در اطراف آن در حال چرخش است، فاصله دارد. اما ستاره قطبی همیشه آن جا قرار نداشته است.

محور چرخش زمین در جای خود لنگ می زند و جهت گیری های مختلفی پیدا می کند. این محور به طور معمول به سوی هیچ نقطه خاصی واقع نمی شود، اما در طول چند قرن گذشته رو به سوی ستاره قطبی بوده است. در واقع، این حرکت خاص محور زمین باعث شده تا ستاره قطبی به قطب شمال سماوی نزدیک تر شود و این جریان تا سال 2102 ادامه خواهد داشت و زمین به ندرت در چنین وضعیت مطلوبی نسبت به ستاره قطبی قرار گرفته است.

بسیاری از افرادی که ستاره شناس نیستند، به اشتباه فکر می کنند که ستاره قطبی درخشان ترین ستاره در آسمان است. در هر حال ستاره قطبی قدری در حدود 2 دارد که باعث می شود حتی در مناطقی که دارای آلودگی نوری نیز هستند. قابل رویت باشد.

بیشترین استفاده از این ستاره، یافتن جهت شمال است. ستاره قطبی عرض جغرافیایی محل رصد را نیز نشان می دهد اگر ستاره قطبی 30درجه بالاتر از افق قرار داشته باشد، شما در عرض جغرافیایی 30 درجه شمالی هستید اگر 60 درجه بالای افق باشد، شما در 60 درجه شمالی هستید و اگر ستاره قطبی درست در بالای سر شما باشد، شما در قطب شمال زمین قرار خواهید داشت.

ستاره ای تپنده

ویژگی های ستاره قطبی به همین چند مورد ذکر شده محدود نمی شود. ستاره قطبی متعلق به گروهی از ستارگان است که داستان شان در سپتامبر 1784 هنگامی که ستاره شناس انگلیسی، ادوارد پیگات، متوجه نوسان نور ستاره زرد به نام اتا عقاب شد، آغاز گردید. یک ماه بعد، دوست وی به نام جان گودریک همین تغییرات را در یک ستاره زرد دیگر به نام دلتا قیفاووس و ستارگانی به نام قیفاووس مشاهده نمود. قیفاووس ها غول های زرد متعلق به گروه طیفی F یا G هستند که مانند قلب یک انسان می تپند قیفاووس ها ستارگان بسیار درخشانی هستند که ستاره شناسان آنها را در کهکشان های ما مشاهده می کنند.

این غول های تپنده بسیار قابل توجه هستند. اما در سال 1907 یک ستاره شناس از هاروارد به نام هنرینا لیویت حیرت آورترین ویژگی این اجرام را کشف نمود. هر ضربانی که دارای زمان طولانی تری باشد، نور بیشتری نیز به درون فضای می فرستد. بنابراین قیفاووس ها مقیاس های خوبی برای اندازه گیری فاصله تا کهکشان های دیگر هستند.

نوع : pdf

نوع نگارش : فارسی

تعداد صفحات : 218

تعداد جلد : 1